گفتگوهایی که دور میز جریان دارد کم کم به نظرم دور و مبهم می آید. هر از گاهی سعی می کنم به حرف هایی که می زنند گوش کنم اما توجهم خیلی طول نمی کشد. احساس خستگی می کنم و حوصله ام سر رفته است. چشمهایم باز است، گوش هایم هنوز حرفها را می شنود اما دارم به کارهایی که فردا می خواهم انجام بدهم فکر می کنم. امکان های مختلف را بررسی می کنم و بی صدا با خودم حرف می زنم. این تک گویی انگار در سرم می گذرد. تجربه لحظه حال را کاملا از دست نداده ام (واقعا خوابم نبرده اما ذهنم صحنه های دیگری را روی صحنه جمع مهمانان دور میز انداخته است.
پی گرفتن اهدافی برای آینده و گزینش راه هایی برای تحقق آنها، هم نشانه و هم معیار ذهنیت مند بودن یک پدیده است. همه ما این را به عنوان آزمونی برای تمایز عملی از سر آگاهی از عملی مکانیکی به کار می بریم. سنگ و چوب را دارای ذهنیت نمی دانیم زیرا اینها هرگز برای رسیدن به چیزی حرکت نمی کنند بلکه حرکتشان تنها در صورت پرتاب شدن و به شکلی بی هدف و بدون هیچ نشانه ای از انتخابگری است. پس ما بی تردید آنها را اشیایی بی جان می خوانیم.
یک کتاب مختصر، مفید و فلسفی در مورد چیستی «من» و شناخت خود. نویسنده در این کتاب از زاویههای مختلف به موضوع چیستی «من» پرداخته (یا به اصطلاح سوال بنیادی من کی یا چی هستم؟) و این موضوع رو در کنار تعاریف فیلسوفان مختلف و جمع بندی دیدگاههای متفاوت به همراه نظر شخصی خودش، برای خواننده بیان کرده. همنطور که گفتم کتاب یک کتاب فلسفی هستش و نویسنده از دیدگاههای فیلسوفان مختلف (از جمله نیچه، هایدگر، کامو و ...) حتی از دید آیینهای متفاوت (مثل بودیسم) و حتی از دید معنوی به کلمه «من» نگاه کرده و در مجموع یک دید جامع و کلی رو به خواننده ارائه کرده. نویسنده سعی کرده نه به طور ماتریالیسم (ماده گرایی) مطلق به چیستی «من» نگاه کنه و نه به صورت دوگانه انگارانه (که ذهن رو کلا جدا از جسم میدونن). در این بین تلاش کرده از ترکیب این دو دیدگاه (یعنی هم ماترالیسم و دوگانه انگاری) «من» رو تشریح کنه و بگه که ما کی یا چه چیزی هستیم. و اینکه جناب تامپسون در این کتاب از معنا و مفهوم زندگی، مرگ و موارد مختلف دیگه ای صحبت کرده و هدفش اینکه با مطالبی که به مخاطب ارایه میکنه بهش کمک کرده باشه تا زندگی و جبرهای غیرقابل انکار اون رو بپذیره و در این بین معنا و مفهوم و نگاه مناسبی رو به فرصت بودنش بده تا در نتیجه بتونه زندگی رضایت مندی رو تجربه کنه. در کل میشه گفت کتاب خوب و خوندنی در زمینه چیستی «من» هستش.
یه ذره گیجکننده بود ولی روابط بین فصلها منطقی بود، بهترین کتاب نشر گمان نیست قطعاً ولی قابل قبول
این کتاب برای من خیلی تاثیرگذار بود ، کمتر کتابی را دوبار میخوانم که این کتاب جزو آنها بود و میخواهم برای بار سوم هم بخوانمش