ما همه افسون سادگی رویای تری شده بودیم، رویای جوانی که از طرفی آنقدر معصوم بود که باور داشت می تواند دنیای بهتری بسازد و از طرف دیگر آنقدر عاقل بود که نهضت خودش را آرام آرام پیش ببرد. ما از تری قهرمان ساختیم زیرا او آنچه را که لازمه ی قهرمانی است انجام داد: او با حضورش دنیای ما را بهتر کرد. ما تری را قهرمان شمردیم زیرا او از میان مردم عادی برخاسته بود و ما تکه ای از وجود خودمان را در او می دیدیم.»
تری فاکس یک جوان معمولی کانادایی بود با زندگی معمولی هر جوانی در سن و سال او، سرگرم درس و ورزش و تفریح. اما اتفاقی زندگی اش را زیر و رو کرد. در 19 سالگی تشخیص دادند که سرطان پیشرفته استخوان دارد و در نتیجه? بیماری یک پایش را از دست داد. و این انتخاب های آدم ها در شرایط دشوار است که می تواند از یک آدم معمولی، قهرمانی بسازد.
تری فاکس بعد از این که بر افسردگی ناشی از شرایطش فایق آمد، تصمیم گرفت گامی فراتر بردارد. او که در دوران بستری شدنش از نزدیک شرایط دشوار بیماران سرطانی را دیده بود عزم کرد برای مبارزه با این بیماری کاری بکند. و این گونه بود که ماراتون امید شکل گرفت.
او تصمیم گرفت از شرق تا غرب خاک کانادا را بدود و برای تحقیقات مربوط به مبارزه با سرطان پول جمع کند. تصمیمی که برای هر دونده ی حرفه ای اقدامی بسیار بلندپروازانه و دیوانه وار تلقی می شود چه رسد به دونده ای با یک پا. او شش ماه تمام هر روز حدود 40 کیلومتر یعنی مسافتی نزدیک به یک مسابقه دوی ماراتون را دوید و تا آخرین نفس تسلیم نشد.
«کاروان امید» داستان مبارزه تری است با ناامیدی و یاس و نمایشی است شگفت انگیز از پیروزی اراده ی انسان.
کتاب کاروان امید:سرگذشت تری فاکس
گمان
لسلی اسکرای وینر