مایوک با سرنگون کردن تعصبات قدیمی، ما را مجبور می کند قضاوت آسانمان درباره ی افرادی که نمی خواهند افرادی با توانایی دیگر خطاب شوند را بازبینی کنیم. ونیز مراقبینی که می توانند کمی محبت به خرج بدهند.
شخصیت ها، دیالوگ و موقعیت با حقیقت عاطفی درباره ی تنهایی، ناامیدی مالی و آسیب پذیری افراد ناتوان تشدید می شود. افرادی که مجبورند برای ساده ترین نیاز های انسانی شان محتاج کمک دیگران باشند.
تاوان زیستن فوق العاده است. این کتاب اعتقاد من به تئاتر شاعرانه را بیدار می کند و هدف آن را به عنوان چشمی منتقد ، گشوده بروی هستی ما انسان ها ، برجسته می کند.خانم مایوک به شخصیت ها و دیالوگ ها طنزی گزنده می افزاید.
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.