کتاب قاتلان حیات هوشمند در کائنات

هر روز حداقل یک انفجار عظیم به نام فوران گر تابش گامـا در کائنات رخ می دهد که به چشم قابل دید نیستند. تلسکوپ های تشخیص دهنده ی تابش گاما هم یک بار به زحمت یکی از آن ها را در لحظه ی وقوع تشخیص داده و تحلیل کرده اند. چون مدت انفجار فوران گر گاما، زیر یک ثانیه و گاهی چند ثانیه و به ندرت چند ده ثانیه است، اصلا فرصت چرخاندن تلسکوپ گاما وجود ندارد. یکی این گوشه ی آسمان، روز بعد دیگری آن گوشه آسمان، یکی اینجا، یکی آنجا و الـی آخر. این ها بعد از مهبانـگ، قوی ترین انفجارات جهان هستند. این فوران گرها، حیات را از بین می برند، مگر آنکه به مقدار کافی از سیاره ی دارای حیات دور باشند. آن‎ها 90 درصد تمام کهکشان های کائنات را عقیـم کرده اند. مراکـز شلوغی 10 درصـد باقی مانده ی کهکشان ها نیز، عقیم شده اند. مگر آنکه، ستاره ای مانند خورشید به دلیل سستی گرانش از یک خوشه ی باز فرار کرده به صورت ستاره ی میدانی درآید و بدین ترتیب از محل های شلوغ و پرستاره و پرخطر، فاصله بگیرد. اگر یک فوران گر گاما، حیات هوشمند را از بین ببرد و فقط موجودات تک سلولی داخل و کف اقیانوس زنده بمانند، 3 تا 4 میلیارد سال دیگر لازم است تا موجودات بزرگ خشکی زی و موجودات هوشمند از حیات تک سلولی کف اقیانوس، مجددا به وجود آیند. تازه باز هم عامل شانس در به وجود آمدن آن ها دخیل است.