در این کتاب کوشیده شده با پرداختن به تصویرهای نمادین استعاری و مجازی گونه ای از سینما بررسی شود که دست کم در جامعه ما کم تر بدان توجه شده و آن سینمای شعر است که برخی از فیلم های تارکوفسکی نمونه های ارزنده آن هستند.همچنین مبحث هنر و ادبیات ذهنیت که برای درک تحولات هنر و ادبیات از مدرنیته به پسا مدرنیته ضروری است و چگونگی حرکت هنر از رئالیسم به رمانتیسم و سمبولیسم و دیگر مکاتب غیر رئالیستی مدرن و هایپررئالیتی پسامدرن دنبال می شود.نویسنده هراس از مرگ و اشتیاق جاودانگی را همچون انگیزه خلاقیت در سینمای تارکوفسکی می بیند و نشان می دهد که در آثار او اسطوره سازی به نیت بازگرداندن اسطوره است نه اسطوره زدایی.
کتاب زمان و نامیرایی در سینمای تارکوفسکی
مرکز
محمد صنعتی
