بروید ای حریفان بکشید یار ما را/
به من آورید آخر صنم گریزپا را/
به ترانه های شیرین به بهانه های زرین/
بکشید سوی خانه مه خوب خوش لقا را/
وگر او به وعده گوید که دمی دگر بیایم/
همه وعده مکر باشد بفریبد او شما را/
دم سخت گرم دارد که به جادوی و افسون/
بزند گره بر آب او و ببندد او هوا را/
به مبارکی و شادی چو نگار من درآید/
بنشین نظاره می کن تو عجایب خدا را/
چو جمال او بتابد چه بود جمال خوبان/
که رخ چو آفتابش بکشد چراغ ها را/
برو ای دل سبک رو به یمن به دلبر من/
برسان سلام و خدمت تو عقیق بی بها را
هله ای کیا نفسی بیا/
در عیش را سره برگشا/
این فلان چه شد آن فلان چه شد/
نبود مرا سر ماجرا/
نهلد کسی سر زلف او/
نرهد دلی ز چنین لقا/
نکند کسی ز خوشی سفر/
نرود کسی ز چنین سرا/
بهل این همه بده آن قدح/
که شنیده ام کرم شما/
قدحی که آن پر دل شود/
بپرد دلم به سوی سما/
خمش این نفس دم دل مزن/
که فدای تو دل و جان ما
ز خاک من اگر گندم برآید/
از آن گر نان پزی مستی فزاید/
خمیر و نانبا دیوانه گردد/
تنورش بیت مستانه سراید/
اگر بر گور من آیی زیارت/
تو را خرپشته ام رقصان نماید/
میا بی دف به گور من برادر/
که در بزم خدا غمگین نشاید/
زنخ بربسته و در گور خفته/
دهان افیون و نقل یار خاید/
بدری زان کفن بر سینه بندی/
خراباتی ز جانت درگشاید/
ز هر سو بانگ جنگ و چنگ مستان/
ز هر کاری به لابد کار زاید/
مرا حق از می عشق آفریده ست/
همان عشقم اگر مرگم بساید/
منم مستی و اصل من می عشق/
بگو از می به جز مستی چه آید/
به برج روح شمس الدین تبریز/
بپرد روح من یک دم نپاید
نشر نظر
شمس الدین محمد تبریزی
