حاکمیت یکی از عناصر تاسیسی دولت است. درواقع همین عنصر دولت را از دیگر انجمن ها مشخص می کند. در هر دولتی اقتداری وجود دارد که اراده آن از نظر حقوقی بر همه افراد و انجمن هایی که در داخل قلمروی آن قرارد دارند، الزام آور است. به گفته ی بارکر، دولت به عنوان یک انجمن حقوقی باید اختیار اصلاح نهایی همه ی موضوعات حقوقی را که در حوزه ی آن قرار دارد، داشته باشد. واقعیت این است که نمی توان دولت را بدون حاکمیت تصور کرد. دیگر انجمن های جامعه نیز اراده های جمعی خاص خود را دارند و در شکل گیری افکار نقش مهم بازی می کنند. اما از ویژگی های اختصاصی دولت این است که اراده اش بر همه انجمن ها برتری و سلطه داشته باشد؛ قوانینی که وضع می کند، آخرین سخن در موضوعاتی است که می خواهد به زیر کنترل خود درآورد. حاکمیت دولت هیچ محدودیت حقوقی ندارد و ادعای هیچ انجمنی را نمی پذیرد تا حاکمیت آن را داخل مرزهایش قبول کند.