در قلمرو فلسفه‌ی سیاسی، آثار کمی به اندازه «پدرسالار» رابرت فیلمر بحث و جدل برانگیخته است. کتاب فیلمر که در دوره‌ای پرفراز و نشیب در تاریخ انگلیس نوشته شد، دفاعیه‌ای از سلطنت مطلقه و اقتدار پدرسالارانه را ارائه می‌کند و مفاهیم غالب مشروعیت سیاسی و ماهیت حاکمیت را به چالش می‌کشد. «پدر سالار» رساله ای در باب نظریه‌ی سیاسی است که به دنبال توجیه «حق الهی پادشاهان و نظم پدرسالارانه جامعه» است. فیلمر با تکیه بر کتاب مقدس، فلسفه‌ی کلاسیک و سابقه‌ی حقوقی استدلال می‌کند که اقتدار سیاسی در نهایت از نظم طبیعی خانواده ناشی می‌شود و پدر بر فرزندان و خانواده‌اش قدرت مطلق دارد. از این فرض، فیلمر ایده‌ی پادشاه را به‌عنوان «پدر کشورش» که دارای اقتدار الهی برای حکومت بر رعایای خود با اطاعت بی چون و چرا است، تعمیم می‌دهد. کتاب با طرح استدلال های اساسی فیلمر در مورد منشأ اقتدار سیاسی و ماهیت حاکمیت آغاز می شود. او مدعی است که تمام اقتدار سیاسی مشروع در نهایت از خدا سرچشمه می‌گیرد، که نظم پدرسالارانه جامعه را به گونه‌ای تعیین کرد که در سلسله مراتب طبیعی خانواده منعکس شود. به گفته‌ی فیلمر، همانطور که یک پدر بر فرزندان خود اقتدار مطلق دارد، پادشاه نیز بر رعایای خود دارای اقتدار مطلق است و اطاعت از پادشاه یک وظیفه‌ی اخلاقی و مذهبی است. محور بحث فیلمر، دفاع او از «حق الهی پادشاهان» است - این ایده که پادشاهان بر اساس فرمان الهی حکومت می کنند و فقط در برابر خدا مسئول هستند، نه در برابر رعایای خود یا هر مرجع زمینی. او مفهوم حاکمیت مردمی و محدودیت‌های قانون اساسی در مورد قدرت سلطنتی را رد می‌کند و استدلال می‌کند که چنین محدودیت‌هایی نظم الهی را تضعیف و ثبات و مشروعیت دولت را تهدید می‌کند. در عوض، فیلمر از اقتدار مطلق پادشاه برای حکومت هر طور که صلاح می‌بیند، با هدایت حکمت الهی و وظیفه اخلاقی دفاع می‌کند. «پدر سالار» علاوه بر استدلال‌های نظری خود، به بحث‌های معاصر درباره نقش مناسب دولت و محدودیت‌های قدرت سیاسی نیز می‌پردازد. فیلمر نظریه‌های بدیل اقتدار سیاسی، از جمله قراردادگرایی و نظریه‌ی حقوق‌طبیعی را نقد می‌کند، که به نظر او تضعیف‌کننده‌ی نظم‌الهی و ترویج مفاهیم خطرناک حاکمیت مردمی و استقلال‌فردی است.
کتاب پدر سالار
نگاه معاصر
رابرت فیلمر
