کتاب تاریخ جنون (از عهد باستان تا عصر مدرن)

ناتانائیل لی، نمایش نامه نویس انگلیسی که زمانی در بتلم، قدیمی ترین مرکز روانپزشکی جهان بستری شده بود، اظهار داشت: "آنان مرا دیوانه خواندند و من آن ها را. و لعنت بهشان که تعداد آنان زیادتر بود." چنانکه "روی پورتر" در "تاریخ جنون"، "از عهد باستان تا عصر مدرن" نشان می دهد، این امر که چه کسی مجنون نامیده می شود، چه چیز سبب بیماری روانی می شود و اینکه این بیماری ها چطور درمان می شوند، در طول تاریخ از پیشینه ی متفاوتی برخوردار بوده است. همانطور که لی وصف کرد، گاهی می تواند به طرز خطرناکی خودسرانه باشد و اغلب درمان هایی که به کار گرفته می شد از خود بیماری وحشتناک تر بوده است.
"روی پورتر" بر اساس گفته های شاهدان عینی نظیر پزشکان، نویسندگان، هنرمندان و حتی خود افراد دیوانه، داستانی از دگرگونی دیدگاه بشر نسبت به جنون و درمان های به کار گرفته شده برای بیماری های روانی تعریف می کند که "تاریخ جنون" را "از عهد باستان تا عصر مدرن" در بر می گیرد. "روی پورتر" در "تاریخ جنون" مواردی که در آن دیوانگی درک یا از آن سوء برداشت شد را آشکار می کند؛ برای مثال جمجمه های پنج هزارساله ای پیدا شد که در آن ها سوراخ های ریزی به منظور خروج ارواح شیطانی کنده شده بود. عده ای دیوانگی را یک مرحله ی وخیم در مجازات روح می دانستند؛ عده ای آن را عدم تعادل شوخ طبعانه قلمداد می کردند؛ گروهی آن را خشم الهی و عده ای آن را نتیجه به هم خوردن شیمی مغز می دانستند.
"روی پورتر" در "تاریخ جنون" ما را به سفری می برد که از درمان های عجیب و غریبی نظیر جن گیری و وحشت درمانی که شامل غوطه ور سازی در حمام مارماهی بود گرفته تا نخستین تیمارستان ها، شوک درمانی و پدیدار شدن روانکاوی و استفاده از داروهای روانگردان را شامل می شود. "تاریخ جنون" دیدگاه متعادلی از تلاش های بشردوستانه برای کمک به جنون زدگان و همچنین تلاش های مسخره و گاه ظالمانه برای شفای ذهن از درگیری اش به دست می دهد.