کتاب رویاهای بیداری

خواب می بیند که در کوچه هایی خاک گرفته راه می رود. هیچ کس در کوچه ها نیست. از سکوت کوچه ها ترس برش می دارد. در انتهای آخرین کوچه به بیابانی می رسد که نه گیاهی در آن دیده می شود، نه درختی یا جنبنده ای. همه جا تا چشم کار می کند خاک است. به تپه ای می رسد. لبه های دامنش را جمع می کند، رو برآمدگی تپه می نشیند و به آسمان ابری نگاه می کند. باد موهای بلندش را به هم می ریزد، از پشت سر صدای خش خشی می شنود. برمی گردد. مردی را می بیند که چهار دست و پا به سوی او می آید. صورت مرد پر از زخم است. برمی خیزد تا بگریزد، اما مردها و زن های دیگری را می بیند که او را محاصره کرده اند و همان طور چهار دست و پا با صورت های خون گرفته به سوی او می آیند. راه گریزی نیست. جیغ می کشد، اما صدایی از گلوش در نمی آید. او را تنگ در میان می گیرند و در یک چشم به هم زدن گودالی رو تپه می کنند. فقط گریه می کند. می خندند و هلش می دهند تو گودال و شروع می کنند به خاک ریختن روی او. قبل از آنکه زیر خاک دفن شود، جیغ دیگری می کشد و از خواب می پرد و...