کتاب کافه ی پری دریایی

«کافه ی پری دریایی» دومین کتاب میترا الیاتی است. اولین کتاب او یعنی «مادمازل کتی» مجموعه داستانی موفق بود که خوانندگان، منتقدان و جوایز ادبی از آن استقبال کردند. مجموعه داستان «کافه ی پری دریایی» در واقع هشت متن روایی کوتاه است چرا که بر خلاف مجموعه داستان «مادمازل کتی» تکنیک‌ها و ساختار داستان کوتاه در آن‌ها کمرنگ است. «خاطره‌های سه‌شنبه برفی» یکی از این متن‌هاست که بیشتر خاطره‌گویی است و می‌توان آن را در ردۀ ناداستان قرار داد. این متن یادمان زنده‌یاد نازنین نظام‌شهیدی و به نوعی وقایع‌نگاری مرگ اوست.
رفاقت، نرد، بالابر، آسمان خیس، زیر باران، نامه به یک دوست قدیمی، خاطره‌های سه‌شنبه برفی و کافه ی پری دریایی عناوین هشت داستان این مجموعه هستند. داستان «کافه ی پری دریایی» آخرین داستان این مجموعه است و نام کتاب هم برگرفته از آن است. می‌توان این داستان را بهترین و تکنیکی‌ترین داستان این مجموعه دانست. مکان داستان شبیه به مناطق جنوبی ایران و زمان آن هم قبل از انقلاب است. روایت داستان تلفیقی از واقعیت‌های بیرونی و توهمات راوی است. حضور پری دریایی نیز در این داستان فضایی جادویی به داستان می‌بخشد. نوع روایت داستان هم به گونه‌ای است که گاهی حوادث آشنا تبدیل به حوادثی غریب و ناآشنا می‌شوند. علاوه بر این حسی نوستالژیک در داستان جاری است که تصویری زیبا از دورانی از دست‌رفته نشان می‌دهد. حضور آدم‌های لمپن و خشونت، به خصوص علیه زنان، در این داستان یادآور تاثیر لمپن‌ها بر فضای اجتماعی پیش از انقلاب است.
«رفاقت» داستان مثلثی عاشقانه و رقابت دو مرد برای تصاحب عشق زنی به نام شیرین را روایت می‌کند. «نرد» داستان زنی مهاجر و آواره در امریکاست که در عشق و زندگی شکست خورده است. «آسمان» داستان شکست و خیانت در زندگی زناشویی را روایت می‌کند. «زیر باران» حکایت کودکی سرگردان میان والدینی است که از هم جدا شده‌اند. «بالابر» داستان بلندپروازی کارگری جوان است؛ فضای این داستان با داستان‌ها دیگر مجموعه تفاوت دارد. این هشت داستان شباهت‌ها و اشتراکاتی با هم دارند و نویسنده در آن‌ها به موضوعاتی مانند جدایی زن و شوهر، عشق‌های رمانتیک، خیانت در خانواده‌ها، دوری از وطن و تاثیر زندگی گذشته‌ بر زندگی امروز شخصیت‌ها مخصوصا زندگی گذشته آن‌ها در اروپا و آمریکا پرداخته است.
داستان‌های مجموعه «کافه ی پری دریایی» هر چند به قدرت مجموعۀ اول میترا الیاتی نیست اما برخی از داستان‌های این مجموعه حس و حالی را القا می‌کنند که مخاطب را جذب می‌کند و باعث می‌شود خواننده از آن‌ها لذت ببرد.