کتاب به افق تهران

«به افق تهران» رمانی نوشته‌ی مریم طاهری مجد است. او در این رمان سعی کرده است به زندگی و مشکلات زنانی بپردازد که گرفتار سنت‌های دست و پا گیر و مردسالارانه هستند. نقد سنت‌های مخرب به جا مانده از گذشته و حفظ و احیای سنت‌هایی که هنوز کارآمد هستند، از نکاتی است که نویسنده در رمانش به آن‌ها توجه کرده است.
شخصیت اصلی رمان دختری به نام فاطمه است که در یکی از محلات قدیم تهران و در خانواده‌ای سنتی زندگی می‌کند. از نظر خانواده‌اش بر زبان آوردن نام او در بیرون از خانه کار شایسته‌ای نیست و آن‌ها او را در بیرون از خانه مجتبی صدا می‌کنند. رها شدن از قید و بند آداب و رسوم محله‌های قدیمی و سنتی برای فاطمه تبدیل به رویایی می‌شود که تلاش می‌کند آن را عملی کند. مادربزرگ فاطمه نیز در زمانی دورتر گرفتار همین سنت‌ها بوده است و به عنوان یک زن از هیچ حقوقی برخوردار نبوده است. او خاطراتش را برای فاطمه تعریف می‌کند و همین باعث می‌شود تا فاطمه انگیزه‌ی بیشتری پیدا کند تا به شیوه‌ای دیگر زندگی کند. او خودش را می‌بیند که دو نسل از مادربزرگ جوان‌تر، اما همچنان گرفتار همان مشکلات و مسائل زمان جوانی مادربزرگش است.
زمان وقوع داستان دوره‌ی هشت ساله جنگ ایران و عراق است و نویسنده تلاش کرده است تا فضای آن روزها را در داستانش زنده کند. بهره‌گیری از لحن و لهجه‌ی خاص محلات پایین شهر تهران از موارد دیگری است که نویسنده به آن پرداخته است. او با استفاده از این زبان که در دیالوگ‌ها نمود بیشتری دارند، موفق شده، فضایی واقعی و قابل باور در داستانش به نمایش بگذارد.
طاهری مجد تلاش کرده تا روایتی از زنان و مشکلات آن‌ها به دست بدهد، او بخش عمده‌ی این مشکلات را برآمده از سنت‌ها غلط می‌داند. او برای ترسیم این سنت‌ها و نشان دادن بافت سنتی محلات پایین شهر، روایتش را با بیان جزییات فراوان پیش می‌برد. همین امر باعث شده است در مواردی توصیفات مستقیم باشد و روایت از شخصیت‌ها و کنش‌های آن‌ها دور بشود. با این حال خواننده به‌خصوص خوانندگان زن با شخصیت‌ها همراه می‌شوند و می‌توانند با آن‌ها همذات‌چنداری کنند.
«به افق تهران» رمانی است که به مشکلات زنان در جامعه‌ای سنتی می‌پردازد و خواندن آن برای علاقمندان به رمان‌های فارسی خالی از لطف نیست.