"قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران 1400" اثری است به همت "جهانگیر منصور" که در آن مبانی و جنبه‌های مختلف قانون اساسی، به تفصیل شرح داده شده است. مولف پیش از این که به فصول اصلی کتاب برسد و "قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران 1400" را در چهارده فصل شرح دهد، ابتدا مقدمه‌ای از قانون اساسی ارائه کرده و طلیعه‌ی نهضت و حکومت اسلامی را مورد بررسی قرار می‌دهد. او به خشم ملت و بهائی که پرداخت کرد نیز می‌پردازد و با بررسی شیوه حکومت در اسلام، ولایت فقیه عادل را نیز معرفی می‌کند. "جهانگیر منصور" با پرداختن به اقتصاد نه به عنوان وسیله، که به عنوان هدف، اشارات لازم را در این زمینه نیز انجام می‌دهد و سپس به جایگاه زن در قانون اساسی می‌پردازد. بعد از پرداختن به قوه قضاییه، مجریه و نمایندگان، نوبت به تشریح "قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران 1400" در قالب فصول چهارده‌گانه می‌رسد.
در نخستین فصل از کتاب، اصول کلی قانون اساسی شرح داده می‌شود و با پرداختن به زبان، خط، تاریخ و پرچم رسمی کشور در فصل دوم، موضوع حقوق ملت در سومین فصل از این اثر مورد بحث قرار می‌گیرد. اقتصاد و امور مالی در کنار حق حاکمیت ملت و قوای ناشی از آن، موضوعات فصول چهارم و پنجم کتاب را تشکیل می‌دهند و فصل ششم طی دو مبحث، قوه مقننه و مجلس شورای اسلامی و صلاحیت و اختیارات آنان را توضیح می‌دهد. با عبور از مبحث شوراها در فصل هفتم، موضوعات رهبر یا شورای رهبری، قوه مجریه، سیاست خارجی، قوه قضاییه، صدا و سیما و شورای عالی امنیت ملی تا فصل سیزدهم مورد بررسی قرار می‌گیرند و آخرین فصل کتاب نیز به بازنگری در قانون اساسی اختصاص دارد.
کتاب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران 1403
دوران