راوی در این کتاب دغدغه اش شناخت و رفتار متعالی است که به طور قطع آن را نتیجه اندیشه والای انسانی می داند. ملایری نویسنده کتاب، مطالب این کتاب را در 20 فصل و در قالب ادبیات داستانی که راوی اش حسن خسروشاهی ست، نوشته است. خسروشاهی در بخشی از کتاب خاطراتش می گوید با وجود سفرهای زیادی که به اقصی نقاط جهان داشته است، اما بازهم ترجیح می دهد خاک کشورش، ایران را سرمه چشم کند و بر این باور است که جوانان همچون گل هایی هستند که باید در خاک ایران پرورش یابند. در نهایت نقل می کند که "باید باورمان این باشد که ما در این سرزمین هزاران سال بوده ایم، هستیم و خواهیم ماند. مگر نه اینکه ما فقط یک خانه، یک وطن و یک ایران داریم؟ پس باید در پیشرفت، شکوفایی و عظمتش کوشا باشیم." فصل آخر این کتاب به حوزه عکس اختصاص دارد و در آن تصاویر رنگی از حسن خسروشاهی به همراه خانواده آمده است.
کتاب از تبریز تا غربت
ایجاز