کتاب آنارشیسم;

کتاب آنارشیسم

Anarchism: A Very Short Introduction

کد کتاب : 32707
مترجم :
شابک : 978-9642280193
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 176
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 2004
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 4
زودترین زمان ارسال : 11 آذر

معرفی کتاب آنارشیسم اثر کالین وارد

آنارشیست ها چه می خواهند؟ به نظر می رسد آسان تر است که آنها را بر اساس آنچه که نمی خواهند، یعنی سازمان های دولتی طبقه بندی کنیم، و آنها را با شورش و اعتراض به جای هر ایدئولوژی منسجمی شناسایی کنیم. اما با توجه به تظاهرات هایی مانند تظاهرات علیه بانک جهانی و صندوق بین المللی پول که آنارشیست ها را مقصر می دانند، واضح است که توضیح در مورد آنچه که آنها طرفدار آن هستند مدت هاست به تعویق افتاده است.
کالین وارد با در نظر گرفتن آنارشیسم از منظرهای مختلف: نظری، تاریخی و بین المللی، و با کاوش در متفکران کلیدی آنارشیست، از کروپوتکین تا چامسکی، به این پرسش ها پاسخ می دهد. او با ارزیابی ایده‌های کلیدی درون آن، مانند مخالفت آشکار آن با حبس، و سیاست «عدم سازش» با دستگاه تصمیم‌گیری سیاسی، انتقادی به آنارشیسم می‌نگرد. آیا آنارشی می تواند به عنوان یک نیروی سیاسی به طور موثر عمل کند؟ آیا "سازمان یافته" و "معقول"تر از آنچه در حال حاضر تصور می شود؟ سیاست خواننده هر چه که باشد، استدلال وارد تضمین می کند که آنارشیسم پس از تجربه این کتاب بسیار بهتر درک خواهد شد.
کالین وارد
کالین وارد زاده ی 14 آگوست 1924 و درگذشته ی 11 فوریه 2010 ، نویسنده آنارشیست انگلیسی بود. وی را "یكی از بزرگترین اندیشمندان آنارشیست در نیم قرن گذشته و یك مورخ اجتماعی پیشگام" خوانده اند.وارد در اسکس متولد شد. وی در زمان جنگ جهانی دوم در حالی که در ارتش انگلیس بود ، به یک آنارشیست تبدیل شد.
دسته بندی های کتاب آنارشیسم
ادبیات انگلیس
ادبیات واقع گرایانه
دهه 2000 میلادی
فلسفی
سیاسی
تاریخی
اقتصادی
جامعه شناسی
قسمت هایی از کتاب آنارشیسم (لذت متن)
از زمان سقوط باستیل در 1789، که در واقع فقط منجر به آزادی هفت زندانی شد، تا مرگ استالین در 1953، که به تدریج میلیون ها نفر را آزاد ساخت، آنارشیست ها با تجربه ی شخصی خویش آثار چشم گیری درباره ی عیب های نظام جزایی منتشر کردند. این کتاب کروپتکین بود که برای اولین بار از عبارت «زندان ها دانشگاه جرم و جنایت اند.» استفاده کرد. اظهار نظر او درست است؛ به این علت که اولین زندان هر مجرمی، همانند سایر هم سلولی هایش، تضمینی است بر اینکه او در زندان تعداد بیشتری از شیوه های بزهکاری را می آموزد که از دله دزدی ای که بابت آن زندانی شده، پیشرفته تر است. کروپتکین در 1886 می گفت که جامعه ای که حول همکاری و نه رقابت، بنا شده باشد، به همین علت از اقدامات خلاف اجتماع کمتر زیان می بیند. او معتقد بود که: «خلق های بدون سازمان سیاسی و بنابراین کمتر تباه شده، کاملا درک کرده اند که انسانی که «مجرم» نامیده می شود، صرفا آدم بداقبالی است؛ و اینکه چاره ی تازیانه زدن به او به زنجیر کشیدن، یا کشتن او در سکوی اعدام یا درون زندان نیست، بلکه یاری رساندن به او با مراقبتی برادرانه، رفتاری بر پایه ی برابری، ایجاد شور زندگی در میان انسان های شرافتمند است.» شاید بتوان ادعا کرد که بهترین خدمتی که دولت های بریتانیا در دو جنگ جهانی قرن بیستم به اصلاحات جزایی کردند، زندانی کردن مخالفان جنگ بود.