من از اینکه در سرزمینی به دنیا آمده ام که زبانش فارسی است، خود را بهره ور از موهبت بزرگی می دانم. زبان فارسی نه تنها دارای چند شاهکار بی نظیر است، بلکه اهمیت یگانة دیگری نیز دارد و آن این است که همة بار ادراک و احساس قوم ایرانی را، در طی هزار و صد سال، بر دوش کشیده. بنابراین ما وقتی شعر شعرای بزرگ خود را می خوانیم، تاریخ فکر و تاریخ تحول جامعه، و تاریخ سیر روان اورا نیز مرور می کنیم. مهم ترین فصل تاریخ فکر یک قوم، تاریخ «فکر معترض» است، یعنی فکری که رام یا مرعوب قدرت نیست، و می کوشد تا خود را از تأثیر «باد موافق» که از جانب دستگاه قدرت وزانده می شود، مستقل و بی نیاز نگه دارد. یا فکر معترض به معنای واقعی و اصیل را تنها در آثار ادبی خود می توانیم بازیافت.
کتاب آواها و ایماها
قطره
محمد علی اسلامی ندوشن
