ذبیح‌الله صفا نویسنده کتاب «مختصری در تاریخ تحول نظم و نثر پارسی» محقق و استاد بازنشسته ایران‌شناسی دانشگاه تهران بود. سهم عمده او در زمینه ایران شناسی در آثار مهم و جامع او در تاریخ ادبیات فارسی دیده می شود. او همچنین از همکاران دائمی دایره المعارف ایرانیکا بود. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در بابل و تهران، در دارالمعلمین علی (بعدها دانشسرای عالی) و دانشگاه تهران تحصیل کرد و در سال 1332 در رشته ادبیات فارسی دکتری گرفت. بررسی روایات حماسی در ایران (حماسه سرایی در ایران) بعدها به صورت کتاب منتشر شد و توانایی او را در ترکیب طیف وسیعی از قرائت‌ها در یک کتاب راهنمای منسجم برای تدریس نشان داد. موضوع انتخاب شده برای پایان نامه او همچنین نشان از عشق طولانی مدت او به کشورش و عزم او برای شهادت از طریق نوشته هایش به کمک های ادبی، فلسفی و علمی بزرگ ایرانیان به تمدن در کل بود. استعدادهای زودرس و بهره وری او در جوانی نیز در فعالیت های روزنامه نگاری خود را نشان داد. در اوایل سال 1933 او شروع به همکاری با مجله تأثیرگذار مهر کرد و از سال 1937 تا 1941 سردبیر اصلی آن بود. او همچنین مدیری توانا بود و دوباره از استعداد خود برای کار منظم و منظم استفاده کامل کرد. او از سال 1320 در دانشگاه تهران تدریس کرد، در سال 1327 به کرسی تاریخ ادبیات فارسی منصوب شد و در سال‌های 1342 تا 1346 رئیس دانشکده بود. وی پس از بازنشستگی در سال 1969 به مقام استادی ممتاز رسید. وی همچنین در سایر حوزه های اداری از جمله کمیسیون یونسکو در ایران و در هیئت مدیره سازمان شیر و خورشید سرخ (همتای ایرانی صلیب سرخ) مشغول به کار شد.
کتاب مختصری در تاریخ تحول نظم و نثر پارسی
ققنوس
ذبیح الله صفا
