کتاب جالب و نوآورانه ای در سبک ادبیات جنایی هست که متاسفانه هنوز به جایگاه اصلیش نرسیده!
متفاوت بودن، بزرگترین نقطه ضعف این اثر است! پی رنگ و منطق روایی داستان که جای خود دارد ...
ببینید شما وقتی از دو راهی بورخس و جویس به عنوان نویسنده عبور کنید و جویس رو بپذیریدعلاقه به حرفهای نگفته و به اصطلاحی خوانش بین خطوط پیدا میکنید که داستان رو باز و چند بعدی میسازه و پند خاصی به مخاطب القا نمیکنه . اقای وقفی پور هم به این نکته اگاه هست و داستانی کمی اذیت کننده و البته پست مدرنیستی نوشته ! این ضعف نیست و بلکه سبکه!