کتاب آخرین کودک

عینک آفتابی اش جا به جا کرد و نگاهی به آینه بزرگ بالای شیشه جلو انداخت. سراسر اتوبوس و تک تک مسافرانش را می توانست ببیند. در سی سال گذشته، همه جور آدمی در آن آینه دیده بود: دخترکان زیبا و مردان ورشکسته، مست ها و خل و چل ها، مادرانی همراه با نوزادان قرمز و چروکیده. دردسر را از یک فرسخی تشخیص می داد.

می توانست بگوید چه کسی وضعش رو به راه است و چه کسی در حال فرار است. نگاهی به پسرک انداخت. پسربچه شبیه فراری ها بود. دماغش پوسته پوسته شده بود، اما زیر پوست آفتاب سوخته اش، رنگ پریدگی بیمارگونه ای دیده می شد که ناشی از بی خوابی یا سوء تغذیه یا هر دو بود.

پوست صورتش روی استخوان های گونه اش کشیده شده و آن ها را شبیه تیغه ای تیز کرده بود. کم سن و سال و ریزجثه بود، احتمالا ده ساله، با موهای آشفته مشکی.