کتاب روایت یک خودکشی

مادرم در جزیرۀ آداک به دنیا آمد، جزیره که نه، یک تخته سنگ یخی به دور از مجمع الجزایر الیوت،[۱] در حاشیۀ دریای برینگ. پدرم دو سال بود که به عنوان دندانپزشک در خدمت نیروی دریایی بود. او آلاسکا را دوست داشت چون عاشق شکار و ماهیگیری بود اما تا آن زمان که از مادرم خواستگاری می کرد اسم جزیرۀ آداک را هم نشنیده بود. تا جایی که مادرم را می‏شناسم، اگر تصمیم با خودش بود دست رد به سینۀ پدر می زد. با توجه به اطلاعات کافی و وافی که از مادرم دارم، او هیچ وقت انتخاب اشتباه نکرده است.

یک شب وقتی پدرم داشت تنهایی در اتاق نشیمن عربده می‏کشید و مادرم هم داشت در اتاق خوابش چیزهایی را می‏شکست، آنجا را ترک کردم. مادرم صداهای آدم‏واری از خودش در نمی‏آورد، اما من می‏توانستم با تصویرکردن صدای کوبیدن یک وسیلۀ چوبی یا شکستن یک وسیلۀ شیشه‏ای یا پودر شدن یک مجسمۀ گچی، مسیر حرکت او در اتاقشان را رصد کنم. آن شب به دنیای آرام و خیس شبانۀ جنگل‏های بارانی آلاسکا قدم گذاشتم که هیچ صدایی در آن نبود جز صدای باران، و با پیژامه همین طور در خیابان پرسه ‏زدم و در تاریکی به صداهایی که از پنجره‏های کوتاه اتاق‏های نشیمن و از پشت درهای بسته می‏آمد گوش کردم تا اینکه پشت یک در صدای فرت فرتی شنیدم که برایم عجیب بود.