کتاب «موزه ی مصیبت ها» مجموعه ای از شعرهای کوتاه «ایجوما اومبینیو» شاعر جوان نیجریایی است. شعرهای این مجموعه که همگی از تنها مجموعه شعر این شاعر گردآوری شده اند، بازتابی از صدای بسیاری از بی صدیان در تمام جوامع انسانی است. شعرهایی که حامل رگه های قدرتمند فمینیستی هستند، با هوشمندی و جامعیتی که شاعر به همه ی سطورش داده است، همه ی مخاطبان، به ویژه در آسیا و آفریقا و مردمانی که زندگی شان تحت ستم تاریخی استعمارگران و جنگ افروزان بوده است را به خودش جلب کرده است. شعرهای اومبینیو درست به مانند سخنرانی مشهورش در سال 2017، به نوعی تلاشی عظیم هستند برای «برچیدن فرهنگ سکوت». همان فرهنگی که در هزاره ها و قرون متمادی با سرکوب زنان و تبعیض های قومی، نژادی، جنسیتی و مذهبی، همواره ستمگران را بر صدر نشانده است. شعرهای این کتاب ظریف، عریان و عاشقانه و در عین حال بی پروا و هشداردهنده اند و به همین دلیل همه ی جنبه های زندگی را با ایجازی زیبا در بر می گیرند. همان طور که شاعر در یکی از شعرهایش می نویسد، بسیاری از جنبه های زندگی انسان در لحظه های خطیری با هم یکی می شوند: «کجا سیاست به پایان می رسد/ و شعرهای عاشقانه آغاز می شود؟/ گاهی این هردو یکی هستند/ گاهی باید که یکی باشند.»
کتاب موزه ی مصیبت ها
اتفاق
ایجوما اومبینیو
