قاره ی سیاه، ادبیات منحصر به فرد خود را دارد. آفریقایی ها بر طبق سنت ها و فرهنگ خود، تفاوت عمده ای میان هنر و تعلیم قائل نیستند. نویسندگان آفریقایی به جای نوشتن یا خواندن برای خلق زیبایی، از ادبیات شفاهی بی نظیر مردم خود بهره گرفته و از زیبایی به منظور انتقال اطلاعات و حقایق مهم به جامعه بهره می گیرند. به خاطر تاریخ پر فراز و نشیب این قاره، ادبیات پسا استعماری بسیار در آفریقا مورد توجه بوده است.
قدرت میراث «چینو آچه به»، شهریار رمان آفریقایی، را به هیچ وجه نمی توان انکار کرد
آیا فمینیسم، جنبشی افراطی است که بر سر مردان داد و فریاد می کند؟ یا جنبشی به دنبال برابری است؟ آیا اصلا به چنین جنبشی نیاز داریم؟