فرانسیس بیکن، ، فیلسوف و دولتمرد انگلیسی بود که به عنوان دادستان کل و لرد صدراعظم خدمت می کرد. بیکن پیشرفت فلسفه طبیعی و روش علمی را رهبری کرد و آثار او حتی در مراحل پایانی انقلاب علمی تأثیرگذار باقی ماندند.
بیکن را پدر تجربه گرایی نامیده اند. او بر امکان دانش علمی مبتنی بر استدلال استقرایی و مشاهده دقیق رویدادهای طبیعت استدلال کرد. او معتقد بود که علم را می توان با استفاده از رویکردی شکاکانه و روشمند به دست آورد که به موجب آن هدف دانشمندان برای جلوگیری از گمراه کردن خود است. اگرچه خاص ترین پیشنهادهای او در مورد چنین روشی، روش باکونی، تأثیر طولانی مدتی نداشت، ایده کلی اهمیت و امکان روش شناسی شکاکانه، بیکن را به یکی از بنیانگذاران بعدی روش علمی تبدیل می کند. بخش او از روش مبتنی بر شکاکیت، چارچوب بلاغی و نظری جدیدی برای علم بود، که جزئیات عملی آن هنوز در بحث های علم و روش شناسی محور است. او به خاطر نقشش در انقلاب علمی که در قرون وسطی آغاز شد، و ترویج آزمایش علمی به عنوان راهی برای جلال خدا و تحقق کتاب مقدس مشهور است. او به عنوان یک سیاستمدار در انگلستان الیزابتی شهرت داشت، زیرا او سمت لرد صدراعظم را بر عهده داشت.
بیکن حامی کتابخانه‌ها بود و سیستمی برای فهرست‌نویسی کتاب‌ها در سه دسته - تاریخ، شعر و فلسفه - ایجاد کرد که می‌توان آنها را به موضوعات و زیرعنوان‌های خاص تقسیم کرد. او درباره کتاب‌هایی نوشت: «برخی کتاب‌ها را باید چشید، برخی دیگر را بلعید، و برخی را باید جوید و هضم کرد».
کتاب در باب امپراتوری
