کتاب آیلین

صدای نعره‎های عمو حیدر تمام بدنش را می ‎لرزاند و جرأت سربلند کردن را از دست داده بود. دیگر فکرش کار نمی‎کرد، بی اختیار، ناخن انگشت اشاره‎اش را به دندان گرفت. صدای غرش بعدی عمو مانند پتکی بر سرش فرود آمد: شنیدی چی گفتم رها؟ فردا صبح می‎ریم محضر و دوباره به عقد سامان درمی یایی. هر چه قدر تو این مدت کوتاه اومدم بسه. تو زبون خوش حالیت نمی‎شه، تقصیر نداری، از بس که پدر و مادرت لوست کردند و به حرفت بودند، فکر می‎کنی چه خبره؟ فکر می‎کنی کی هستی؟ یه دختر بی پناه و تنها، به قیافه ت می‎نازی؟ مگه خوشگلی نون و آب می‎شه؟ هر مردی اشتباه می‎کنه، هر مردی خطا می ‎ره، زن باید گذشت داشته باشه، باید با مردش راه بیاد، بلند شو و برو خونه تون، فردا ساعت نه صبح آماده باش، نبینم ادا و اصول در بیاری یا چشمات از اشک ریختن سرخ شده باشه؟این دو سه ماه پدر همه رو در آوردی، من و زنم تو این مدت یه روز خوش نداشتیم و باعثش تو بودی. از خجالت نمی‎تونم سرم رو تو دوست و فامیل بلند کنم. بیچاره سامان از ما بدتر، تو آبروش رو پیش همه بردی، خوارش کردی، آش نخورده و دهن سوخته.