ووشوی چینی در مرکز هنرهای رزمی قرار دارد، که با هدف تقویت دفاع شخصی انجام می شود، اما اصول تمرینات آن به این صورت است که با یانگ چی شروع و با شوجین پایان می یابد. فنون و ضربات مشت و پا به سمت بیرون، ضربات نرم و خنثی و خشک به سمت داخل، ضربات شدید و بیرونی به سمت داخل، ضربات به سمت خارج اما محدود اند، نه این که فرد کورکورانه سعی در پیروز شدن داشته باشد و جسورانه و بی رحمانه عمل کند. ووشو قلبی است که به مثابه چاه های باستانی است، آب راکدی است که هیچ موجی ندارد، مردم را مانند علف نمی انگارد. بی قانونی در ووشو عین قانون مندی است. این قلمرو غایی هنر رزمی ووشو است. ووشو پس از پشت سر گذاشتن فراز و نشیب های یک هزاره تا به امروز هنوز زنده و پویاست که می توان آن را به عنوان مینیاتوری از فرهنگ سنتی چینی و روح ملی توصیف کرد و...
کتاب کونگ فوی چینی
نگاه معاصر