آه اگر آزادی سرودی می خواند/ کوچک/ همچون گلوگاه پرنده ای/ هیچ کجا دیواری فروریخته برجای نمی ماند/ سالیان بسیاری نمی بایست/ دریافتی را/ که هر ویرانه نشان از غیاب انسانی است.
دهانت را می بویند/ مبادا که گفته باشی دوستت می دارم./ دلت را می بویند/ روزگار غریبی ست، نازنین/ و عشق را/ کنار تیرک راه بند/ تازیانه می زنند./ عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد/ در این بن بست کج وپیچ سرما/ آتش را/ به سوخت بار سرود و شعر/ فروزان می دارند./ به اندیشیدن خطر مکن./ روزگار غریبی ست، نازنین/ آن که بر در می کوبد شباهنگام/ به کشتن چراغ آمده است./ نور را در پستوی خانه نهان باید کرد/ آنک قصابان اند/ بر گذرگاه ها مستقر/ با کنده و ساتوری خون آلود/ روزگار غریبی ست، نازنین/ و تبسم را بر لب ها جراحی می کنند/ و ترانه را بر دهان./ شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد/ کباب قناری/ بر آتش سوسن و یاس/ روزگار غریبی ست، نازنین/ ابلیس پیروزْمست/ سور عزای ما را بر سفره نشسته است./ خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد
در این مطلب به شکل خلاصه، با مسیر شکلگیری ادبیات مدرن ایران و چهره های تأثیرگذار در این حوزه بیشتر آشنا می شویم.
«شازده کوچولو»، این شاهکار ادبی پر از درس هایی است که کودکان را برای ورود به دنیای بزرگترها آماده می کند.