کتاب یالوم خوانان

القا و حفظ امید در هر روان درمانی ای نقشی بسیار اساسی دارد. نه تنها برای ماندن بیمار در درمان و بنابراین، موثرتر شدن دیگر عوامل درمانی به امید نیاز است، بلکه ایمان به معالجه خودش می تواند به لحاظ درمانی موثر باشد.

آشکارترین دغدغه ی نهایی، که درکش هم از همه ساده تر است، مرگ است. ما الان وجود داریم، ولی روزی می رسد که وجود نخواهیم داشت. مرگ می آید و هیچ راه فراری نیست. این واقعیتی وحشتناک است و ما با وحشتی مهلک به آن واکنش نشان می دهیم. به قول اسپینوزا: «هر چیزی سعی می کند تا بر هستی خودش پافشاری کند.»

ناخودآگاهم به شیوه ای که اصلا فکرش را نمی کردم نقشی حیاتی در نوشتن دژخیم عشق ایفا کرد. وقتی به پایان هر کدام از آن 9 داستان می رسیدم، داستان بعدی به شکلی مرموز جای خودش را در ذهنم باز می کرد. گویی نادانسته از پیش چارچوب و فهرست مطالبی درست کرده بودم. وقتی داشتم روی پایان داستان دهم - در جست وجوی رویابین - کار می کردم، شگفتی دیگری برایم رقم خورد. متوجه شدم نه به یک داستان بالینی دیگر که شدیدا به فردریش نیچه فکر می کنم. با علاقه به بازخوانی آثار نیچه و چند تا از زندگی نامه های او مشغول شدم. کمی بعد یعنی پیش از آنکه ویرایش دژخیم عشق کاملا تمام شود کارم را روی درمانی در مورد نیچه و ارتباط او با روان درمانی شروع کردم.