کتاب دروغ گویی روی مبل

ترجمه خانوم نوبهار بهتره یا اقای کاظمی یزدی؟

کتاب دروغگویی روی مبل حاوی پنج موضوع آموزنده است که برای مخاطب عادی و هم درمانگران نکات قابل تاملی دارد. اول آنکه در همه جای جهان به نسبتی کم و زیاد، مردم یک درمانگر را در ابعاد یک خدای بدون حق اشتباه می‌بیند(به همین دلیل است که نحوه زندگی و روابط شخصی روانشناسان، تا به این حد برای مردم حساسیت برانگیز است). یالوم نتیجه می‌گیرد که درمانگر، انسانیست عادی با همان احتمالات بشری(تفاوت اصلی، تلاش او برای فهم بیشتر انسان است - مشابه مکانیک که همان انسان عادی است فقط سعی بیشتری در فهم خودرو دارد) دوم آنکه درمانگر باید تصور باهوش‌تر بودنِ خود از مراجعه را از بین ببرد. یالوم به درمانگران نشان می‌دهد که برخلاف تصور عموم، که فریب یک درمانگر سخت است، این کار می‌تواند بسیار ساده رخ دهد(چرا که درمانگر عادت به شنیدن حقیقت دارد؛ "مردم نزد ما می‌آیند، پول می‌دهند، چرا باید دروغ بگویند؟!" - که این موضوع در کشور ما با توجه به پیشینه تاریخی "دروغگویی" برای درمانگر ایرانی آگاه خطرناک نیست.) سومین موضوعی که به مخاطب گوشزد می‌شود آن است که پیش فرض‌های ما تا چه اندازه مزاحم درک صحیح از محیط است و این پیش فرض‌ها در زندگیمان گمراه کننده اند. ذهن انسان سعی می‌کند اتفاقات را به منظور تایید پیش فرض خود تفسیر کند تا درک واقعیتی که در جریان است. چهارمین موضوع تماما به مخاطب درمانگر اختصاص دارد. یالوم در کتاب‌های مختلفی همواره به این موضوع اشاره می‌کند که هر انسان منحصر به فرد است و نمیتوان یک روش درمانی استاندارد برای همه انسانها در نظر گرفت، پس ایجاد نوآوری و تغییرات در روش‌های رسمی درمان مخصوص هر مراجعه کننده حائز اهمیت است اما در کتاب دروغگویی روی مبل این چهارچوب و حدود نوآوری یک درمانگر به این شکل توضیح داده می‌شود که یک درمانگر می‌تواند از چارت‌های رسمی خارج شود اما نباید از چارت انسانی فراتر رود و جنبه‌های سودمند خودش را (مانند ایجاد ارتباط جنسی با مراجعه یا مباحث اقتصادی فراتر از دستمزد) در نظر گیرد. پنجمین سود مخاطب از خوانش این اثر، بازگشت به درون خویش و سعی در یافتن ریشه‌های شکل دهنده روان نژندی‌ها در شخیصیت اوست. این بازگشت به درون و نظر به گذشته نه به معنای فرویدی(مقصر دانستن گذشته و صرفا درکِ چگونه قربانی شدن)بلکه به شکل اگزیستانسیال آن (درک آسیب و سپس به دست گرفتن مسئولیت زندگی) است.

من با کتاب‌های اروین د یالوم خیلی حال میکنم اما حس می‌کنم دستش برام رو شده یعنی میتونم حدسش بزنم .. انگار خودافشاگری‌های دکتر در شخصیتهای کتابهاش هی تکرار می‌شه.. به نظرم کتاب‌های دیگه اش مثل وقتی نیچه گریست و یا روان‌درمانی اگزیستانسیالش بهتره

من با کتاب‌های اروین د یالوم خیلی حال میکنم اما حس می‌کنم دستش برام رو شده یعنی میتونم حدسش بزنم .. انگار خودافشاگری‌های دکتر در شخصیت

جذابیت این رمان برای مخاطبانی که از علم روانشناسی و روان‌درمانی آگاهی زیادی دارند بیشتر است. در کتاب مباحث تخصصی توسط مترجم در پانویس توضیح داده شده است اما شخصا برای فهم بهتر قسمت‌های مختلف کتاب در اینترنت مطالبی را نیز مطالعه می‌کردم. مباحثی هم وجود داشت که از عمق آن آگاه بودم ولی درکی از آن نداشتم. به عنوان مثال در کتاب خواب‌ها و رویاهایی تعریف می‌شد و سپس درمانگر و بیمار در مورد آن صحبت می‌کردند. مشخصا این قسمت‌ها بحث‌های عمیقی در خود جای داده بود که من به عنوان کسی که زیاد در این زمینه تخصص و اطلاعات نداشتم صرفا سطح داستان و کلمات را می‌خواندم.

کدوم ترجمه بهتره!

کتابی که به زیبایی موقعیتهای پیچیده ای از رابطه بیمار و درمانگر را ترسیم میکند که به درمانگر حق میدهی از مرزها عبور کند و بعد نتیجه فاجعه بار آنها را نشان میدهد. این کتاب به زیبایی آسیب پذیری درمانگران و نیاز آنها به مونیتور شدن از نظر انتقال متقابل و شکستن مرزها را نشان میدهد.