باید قبول می کردم که مبارزه دائمی با مشکلات زندگی یک فرایند مستمر نه تنها برای هم نسلان من بلکه برای نسل های آینده سرزمین پدری ام خواهد بود. مبارزه ای برای دسترسی به حقیقت و آرامش درون. مبارزه ای که آغاز آن شروع شده بود ولی پایانش مشخص نبود. از نظر من زندگی در هر شرایطی و با هر امکاناتی سرتاسر مبارزه بود. انسان همواره بر سر دو راهی بودن و نبودن قرار گرفته است. مهم آن است که از این کارزار عقب ننشینیم و تا پیروزی امید را از دست ندهیم و...