نقطه قوت زانگر در اینه که ما رو به فکر کردن در مورد خودمون، زندگیمون، خاطراتمون و آیندمون وادار میکنه. نویسنده با بیان برخی از پرسشها در لابلای داستان در مورد رابطه انسان و تکنولوژی خواننده رو مجبور میکنه بدنبال پاسخهایی برای سوالات مطرح شده بگرده. نویسنده با کنکاش در برخی از مسائل مهم و حساس مثل تاثیر رسانهها بر ذهن و رفتار افراد، اهمیت خودشناسی در شکلگیری هویت فردی، نقش تعالی در مسیر جستجوی معنا و خوشبختی و از همه مهمتر نقش هوش مصنوعی در بهبود کیفیت زندگی انسان پاسخهای جالب و متفاوتی ارائه میده. زانگر بیشتر یه رمان فلسفیه تا سرگرم کننده و نکته اش اینجاست که بیشتر به جای اینکه به ما پاسخ بده از ما سوال میپرسه. من عاشق این نوع کتابهام چون به نظر من هدف اصلی هنر اینه که به اندیشه ما عمق بده.
زانگر یک پوسته داره و چندین سایه. مثل یکی که یه جا ایستاده و از چندین نقطه بش نور تابیده میشه. روان نوشته شده. گاهی اونچنان در داستان غرقت میکنه که با بستن کتاب هم نمیتونی به دنیای واقعی برگردی. بنظرم همه آدمهای دنیا باید دستکم یکبار این کتاب رو بخونند. کاملا نگاهت رو به زندگی متحول میکنه.
بلاخره بعد از مدتها یه رمان متفاوت خوندم. یه رمان عمیق و جذاب. دو مرتبه تا الان خوندمش.
من این کتاب رو از یه جای دیگه تهیه کردم. عیبش اینه یه کم گرونه. اما در مورد خود رمان باید بگم شاهکاره. فکر نمیکردم یه رمان ایرانی بتونه تا این حد نظرم رو جلب کنه. هم از لحاظ فرم و هم از لحاظ محتوا بینظیره. داستانش غیرقابل پیش بینیه. خوندنش به علاقمندان به موضوعات روانشناسی و خودشناسی، فلسفه و عرفان بشدت پیشنهاد میشه.