این داستان از آن سوژه هایی است که نگاه نویسنده، به آن جانی دوباره داده و خواننده را به دنبال خود خواهد کشاند. گاهی ساده ترین موضوعات دستمایه کار نویسنده ای صاحب سلیقه می شوند که خواننده را به دوباره نگاه کردن وادار می‌سازد: دوباره دیدن آن چه شاید خیلی ساده از کنارش گذشته و جدی نگاهش نکرده است. این همان هنر و رسالت نویسنده است که اگر به انجام برساند، کار خود را کرده است، کاری کارستان! شاید با ایجاد تأمل بیشتر در خوانندگان، آن تاثیر لازم صورت پذیرد تا از قیدهای اضافی و گاهی غیرمنطقی خلاص شویم.
کتاب سکوت؛ در انتظار…
شادان
مهناز صیدی
