«حجم غصه ها»، «چهل سال»، «پرواز هواپیماها»، «صندوق پست»، «خواب»، «انفجار»، «برف شروع به باریدن کرد»، «سینما»، «کاغذ سفید»، «زمستان قطره قطره»، «من در باران می دویدم»، «زمان در حجم کوچک»، «بیمارستان»، «پروانه ها»، «امیر نادری»، «بنجل های من»، «این روزهای گرم و سخت»، «این شب پهناور»، «بیدستان»، «خاکستر»، «نه این جا نه آن جا»، «هم از تابستان» نام برخی از شعرهای این مجموعه اند.
صدف، تنهایی و این قایق شکسته تنها ارثیه ی ما از این جهان بود همه ی آنانی که گاهی با ما با میل یک فنجان چای نوشیده بودند مرده بودند یا در سقوط هواپیما یا در تصادف قطار و یا وفادار به سوگندی که در جوانی به لب آورده بودند وارد شهر نشدیم می دانستیم در این موقع شب کسی ما را نمی شناسد.احمدرضا احمدی (زاده ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان) شاعر و نمایشنامهنویس و نقّاش ایرانی است.
آشنایی عمیق او با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما دستمایهای شد تا حرکتی کاملاً متفاوت را در شعر معاصر آغاز و پیریزی کند. از بیست سالگی بهطور جدی به سرودن شعر پرداخت. وی نخستین مجموعه شعرش را با عنوان طرح در سال ۱۳۴۰ منتشر کرد که توجه بسیاری از شاعران و منتقدان دهه ۴۰ را جلب کرد. وی همچنین آثاری در ادبیات کودک و نوجوان دارد.