کتاب بدرود دوست ابدی

فئودور داستایوسکی، رمان نویس، نویسنده داستان کوتاه، مقاله نویس و روزنامه نگار روسی بود. آثار ادبی داستایوفسکی به بررسی شرایط انسانی در فضاهای پریشان سیاسی، اجتماعی و معنوی روسیه در قرن نوزدهم می پردازد و با موضوعات مختلف فلسفی و مذهبی درگیر می شود. از مشهورترین رمان های او می توان به جنایت و مکافات (1866)، ابله (1869)، شیاطین (1872) و برادران کارامازوف (1880) اشاره کرد. رمان 1864 او، یادداشت هایی از زیرزمین، یکی از اولین آثار ادبیات اگزیستانسیالیستی محسوب می شود. بسیاری از منتقدان ادبی او را به عنوان یکی از بزرگترین رمان نویسان کل ادبیات جهان ارزیابی می کنند، زیرا بسیاری از آثار او شاهکارهای بسیار تأثیرگذار به شمار می روند.
داستایوفسکی تحت تأثیر طیف وسیعی از فیلسوفان و نویسندگان از جمله پوشکین، گوگول، آگوستین، شکسپیر، اسکات، دیکنز، بالزاک، لرمانتف، هوگو، پو، افلاطون، سروانتس، هرزن، کانت، بلینسکی، بایرون، هگل، شیلر، سولوویف، باکونین، ساند، هافمن و میکیویچ بود.
این کتاب مجموعه ی نامه های این نویسنده ی بزرگ روزنگار و آ.پ سوسلوا معشوقه‌ی داستایفسکی است. بدرود دوست ابدی را سبحان اسماعیلی سیگارودی ترجمه کرده است.