در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
این نمایشنامه 5 شخصیت داره. نمایشنامه در ارتباط با گسست روابط آدما هست، وقتی که خونه فقط جایی برای زیستن میشه نه زندگی کردن. نوع روایت کردن نغمه ثمینی خلاقانه و متفاوت بود. دوست داشتم اجرای این نمایشنامه رو هم میدیدم. بخشی از نمایشنامه: بیزارم از اینکه یکی یه چیز نصفه بگه، یک عالمه هم آب و تابش بده، تمام سلولهای طرفش رو هم کنجکاو بکنه، بعد بگه ولش کن...