کتاب سیاحت نامه ایران

آرنولد هنری ساویج لندور (زاده ۲ ژوئن ۱۸۶۵ – درگذشته ۲۶ دسامبر ۱۹۲۴) نقاش، کاشف، نویسنده و مردم‌شناس انگلیسی بود. لندر به سبکی اغلب شوخ طبعانه می نوشت.آرنولد اچ. اس. لندور در خانواده چارلز ساویج لندور در فلورانس ایتالیا متولد شد و دوران کودکی خود را در آنجا گذراند. نویسنده والتر ساویج لندور پدربزرگ او بود.او در پانزده سالگی عازم پاریس شد تا در آکادمی جولیان به کارگردانی گوستاو بولانژر و ژول لوفور تحصیل کند. او سپس به سراسر جهان از جمله آمریکا، ژاپن و کره سفر کرد و مناظر و پرتره های زیادی را نقاشی کرد. پس از بازگشت به انگلستان، ملکه ویکتوریا او را به Balmoral دعوت کرد تا ماجراهای خود را بازگو کند و نقاشی های خود را نشان دهد. او بعداً به نپال و تبت سفر کرد و از تجربیات خود در دو کتاب گفت: در سرزمین ممنوعه (1898) و تبت و نپال (1905).هنگامی که او در مورد شورش بوکسور در چین باخبر شد، به پکن (که اکنون پکن نامیده می شود) رفت تا به رژه پیروزی بپیوندد، سپس چین و متفقین (1901) را نوشت. در سال 1901 او از روسیه به هند سفر کرد، سوار بر اسب از طریق ایران، گزارش آن سفر را در کتاب متقاطع سرزمین های آرزو (1902) منتشر کرد. سفر به جزایر فیلیپین منجر به انتشار کتاب دیگری شد: جواهرات شرق (1904).
در طول دهه 1900 او از حبشه دیدن کرد و پرتره ای از پادشاه منلیک دوم کشید. کتاب لندور در سراسر پهناور آفریقا در سال 1906 منتشر شد. در سالهای 1911 و 1912 او یک سفر پر حادثه به ماتو گروسو در برزیل انجام داد و در سال 1913 در سراسر آمریکای ناشناخته جنوبی منتشر کرد.
او نقش فعالی در جنگ جهانی اول و طراحی تانک و کشتی های هوایی داشت. سرانجام برای نوشتن زندگینامه خود در فلورانس بازنشسته شد و در سال 1924 در آنجا درگذشت.او در گورستان انگلیسی فلورانس به خاک سپرده شده است.