کتاب در حبس;

کتاب در حبس

In Custody

کد کتاب : 1131
مترجم : فرشاد ذوالنوریان
شابک : 978-600-481-076-0
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 188
سال انتشار شمسی : 1397
سال انتشار میلادی : 1984
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : ---

جزو فهرست برترین آثار نویسندگان زن

فیلمی بر اساس این کتاب در سال 1993 ساخته شده است.

نامزد جایزه ی من بوکر سال 1984

معرفی کتاب در حبس اثر آنیتا دسای

کتاب در حبس، رمانی نوشته ی آنیتا دسای است که نخستین بار در سال 1984 وارد بازار نشر شد. داستان این رمان به آرزوها و مشکلات مردی در شهری کوچک در شمال هند می پردازد. دِوِن، استاد دانشگاه است و با فقر دست و پنجه نرم می کند. زمانی که از دون خواسته می شود تا با نور، بزرگترین شاعر زبانِ اردو در هندوستان، مصاحبه ای انجام دهد، او این مأموریت کاری را به عنوان راهی برای فرار از ملالت های زندگی روزمره اش تلقی می کند. دون با استفاده از توصیه ی دوستش مراد که سردبیر گاهنامه ای فعال در حوزه ی ادبیات اردو است، ضبط صوتی دست دوم برای خود تهیه می کند تا بتواند هم به رونویسی اشعاری کهن به زبان اردو کمکی کند و هم مصاحبه را انجام دهد یا حتی خاطرات نور را به رشته ی تحریر درآورد. با این حال، اتفاقات اصلاً طبق برنامه ی او پیش نمی رود و مسیر قصه به کلی تغییر می یابد.
آنیتا دسای
آنیتا دسای، زاده ی 24 ژوئن 1937، استاد دانشگاه و نویسنده ی هندی است.دسای در موسوری هند از مادری آلمانی و پدری بنگالی به دنیا آمد. او در کودکی زبان های آلمانی، بنگالی، اردو، هندی و انگلیسی را یاد گرفت. دسای نویسندگی را در هفت سالگی و به زبان انگلیسی آغاز کرد و اولین داستانش را در نه سالگی به چاپ رساند.او در سال 1957 در رشته ی ادبیات انگلیسی از دانشگاه دهلی فارغ التحصیل شد و سال بعد با آشوین دسای، مدیر یک شرکت تولید نرم افزار، ازدواج کرد. آنیتا و آشوین صاحب چهار فرزند شدند که در میان آن ها، نام...
دسته بندی های کتاب در حبس
ادبیات اقتباسی
ادبیات هند
ادبیات داستانی
ادبیات معاصر
داستان درام
دهه 1980 میلادی
فهرست برترین آثار نویسندگان زن
نکوداشت های کتاب در حبس
Magnificent.
شکوهمند.
Observer Observer
Touching and wonderfully funny.
تأثیرگذار و به شکل شگفت انگیزی خنده دار.
Goodreads
Beautiful and profound.
زیبا و ژرف.
Indian Ruminations
قسمت هایی از کتاب در حبس (لذت متن)
او دریافت که عاشق شعر است نه به خاطر این که مسائل را بدون واسطه مطرح می کرد، بلکه به این دلیل که آن ها را به جایگاهی می رساند که در آن، قابل تحمل می شدند.
قبل از این که زمان ما را با خاک یکسان کند، باید تقلایمان در برابر آن را ثبت کنیم. باید ناممان را روی شن ها حک کنیم قبل از این که موج بیاید و آن را بشوید و در اقیانوس حل کند.