کتاب در ازدحام تنهایی

در این دفتر به ظاهر کم‌برگ و در باطن پربار «در ازدحام تنهایی» رباعی «کلاسیک نوین» گردآمده است.
آن‌چه در این رباعی‌ها اهمیت طراز اول دارد این است که هر یک و همه، آمیزه‌ای از صلابت شعر کهن و ظرافت شعر نوست. با آن غزل‌ها و این رباعیات برای من ثابت شد که دخت فرزانه‌ی فرهنگی‌ام، با همه‌ی جوان‌سالی، شاعری توانمند و هنرمند است و هم در غزل و هم رباعی نو استادی‌ست که نظیرش در روزگار ما اندک‌شمار است. در همه یا اکثر شعرهایش معانی ژرف را با الفاظ شگرف و همواره غافلگیرکننده ادا کرده‌ است، برای نمونه این دو رباعی را می‌آورم:

1-
گل‌ها همه در سکوت خود فریادند
در شادی و شاعرانگی استادند
یک روز خود بهار در گوشم گفت:
گل‌ها همگی فروغ فرّخزادند

2-
پایی که به خواب رفته بیدارتر است
راهی که نرفتنی‌ست هموارتر است
در راه زمانه مقصدی پیدا نیست
در بی‌هدفی، جهان هدف‌دارتر است

(برگرفته از مقدمه‌ی کتاب به قلم استاد بهاءالدین خرمشاهی)