کتاب نظریه ی امور غیرجسمانی در رواقی گری

کتاب «نظریه امور غیرجسمانی در رواقی‌گری» نوشته امیل بریه، اثری کلاسیک و تأثیرگذار در حوزه فلسفه رواقی است. این کتاب یکی از پیچیده‌ترین و بحث‌برانگیزترین جنبه‌های این مکتب، یعنی نظریه امور غیرجسمانی را بررسی می‌کند.
رواقیون در چارچوب فلسفه خود به ماتریالیسم باور داشتند، به این معنا که هر آنچه وجود دارد، جسم است. این دیدگاه آن‌ها را در مقابل افلاطونیان و دیگر فیلسوفانی قرار می‌داد که به وجود امور غیرمادی اعتقاد داشتند. بااین‌حال، در عین پایبندی به ماتریالیسم، رواقیون برخی امور غیرجسمانی را نیز می‌پذیرفتند، ازجمله خلأ، زمان، مکان و امر بیان‌پذیر (لکتون). این تناقض ظاهری، پرسشی بنیادین را ایجاد می‌کند که بریه در کتاب خود به تحلیل آن می‌پردازد.
او بررسی می‌کند که چگونه رواقیون توانستند این امور غیرجسمانی را در چارچوب دیدگاه ماتریالیستی خود تبیین کنند. به عقیده آن‌ها، این مفاهیم نه به عنوان موجوداتی مستقل، بلکه به عنوان روابط و مفاهیمی وابسته به امور جسمانی در نظر گرفته می‌شدند. از میان این مفاهیم، لکتون یا امر بیان‌پذیر جایگاه ویژه‌ای در فلسفه رواقی دارد. لکتون به آنچه از طریق زبان بیان می‌شود اما خود جسمانی نیست، اشاره دارد. بریه این مفهوم را در زمینه منطق و معرفت‌شناسی رواقی مورد بررسی قرار می‌دهد.
از زمان انتشار، این کتاب تأثیر زیادی بر متفکران مختلف گذاشته و به‌ویژه ژیل دلوز از آن برای توسعه فلسفه خود بهره گرفته است. به عنوان یک منبع اساسی برای درک منطق رواقی، الهام‌بخش اندیشمندان بسیاری بوده است. بریه با دقت و موشکافی نظریه امور غیرجسمانی را واکاوی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه رواقیون موفق شدند میان باور به ماتریالیسم و پذیرش امور غیرجسمانی تعادل برقرار کنند. این کتاب برای پژوهشگران تاریخ فلسفه، به‌ویژه فلسفه رواقی، منبعی ارزشمند و خواندنی محسوب می‌شود.