این کتاب، ترجمه مجموعه نامه‌هایی است که بین خاورشناس روس، ولادیمیر ایوانف (1886ـ1970م) و فیلسوف، اسلام‌شناس و شرق‌شناس فرانسوی، هانری کربن (1903ـ 1978م) و همسر وی، استلا کربن، طی بیست سال، در فاصله سالهای 1947 تا 1967 م مبادله شده است. این مکاتبات، گواه روشنی بر دوره‌ای فوق‌العاده حسّاس و زنده از تاریخ شرق‌شناسی و فلسفه است. شخصیت حاکم و اصلی که صحنه را پر می‌کند، چیزی است که قرار است خیلی زود، صورت کتاب به خود بگیرد، یعنی نسخه خطّی ناشناخته. در هر نامه، طرفین از کاری که در دست تألیف یا تصحیح دارند، گزارش می‌دهند و مقدار قابل‌توجّهی از کتب و نسخ خطّی، بین آنها ردّ و بدل می‌شود که گاهی کشف یکی از آنها، موجب پدیدآمدن یک اثر پیش‌بینی‌نشده می‌گردد و به شکل‌گیری مولّفه‌ای می‌انجامد که بدون آن کتاب، ناممکن می‌بود. این نامه‌ها، علاوه بر جنبه علمی و پژوهشی، از دید دیگری هم برای خوانندگان فارسی‌زبان حائز اهمیت شمرده می‌شوند آن اینکه بالاخره بر اثر اصرار مکرّر کربن برای مسافرت ایوانف به ایران، وی در سال 1959 به ایران آمده و حدود ده سال آخر عمر خود را در تهران سپری می‌نماید.
کتاب مکاتبات هانری کربن و ولادیمیر ایوانف (۱۶۴۷ - ۱۹۶۶ - ۱۳۴۵ - ۱۳۲۶)
حکمت و فلسفه
زابینه اشمیتکه
