کتاب مکاتبات هانا آرنت و گرشام شویلم

«مکاتبات هانا آرنت و گرشوم شویلم» مجموعه ای جذاب از نامه هایی است که بین دو تن از تأثیرگذارترین متفکران قرن بیستم رد و بدل شده است که سیر عمیقی در رابطه فکری و شخصی میان هانا آرنت، نظریه‌پرداز سیاسی، و گرشوم شویلم، محقق عرفان یهودی ارائه می‌کند. این مکاتبات بیش از دو دهه، از سال 1939 تا 1963 را در بر می گیرد. نامه های آنها دریچه ای منحصر به فرد به افکار آنها در مورد موضوعات مهمی مانند هویت یهودی، هولوکاست و چشم انداز سیاسی اروپای پس از جنگ می گشاید. گفتگوی بین آرنت و شویلم شامل توافقات و اختلاف نظرهای متعدد است که نشان دهنده روابط پیچیده میان آنهاست. آرنت و شویلم برای اولین بار در سال 1932 در برلین ملاقات کردند و با پیشنهاد والتر بنیامین، با یکدیگر ارتباط گرفتند. مکاتبات آنها به طور جدی در سال 1939 آغاز شد، زیرا هر دو با وحشت از هولوکاست و چالش های یهودی بودن دست و پنجه نرم می کردند. این نامه ها تلاش های آنها را برای کنار آمدن با میراث آلمانی-یهودی و پیامدهای هولوکاست برای هویت و تفکر یهودی نشان می دهد. آرنت از جنبه های خاصی از صهیونیسم، به ویژه گرایشات ناسیونالیستی آن انتقاد داشت. او معتقد به رویکردی کلی تر به هویت یهودی بود و بر اهمیت ادغام یهودیان در جامعه‌ای گسترده تأکید داشت. از سوی دیگر، شویلم یک صهیونیست سرسخت بود که تأسیس یک دولت یهودی را برای بقا و شکوفایی قوم یهود ضروری می دید. این تفاوت اساسی در دیدگاه آنها درباره صهیونیسم موضوعی است که در مکاتبات آنها تکرار می شود. یکی از مهم ترین و بحث برانگیزترین جنبه های مکاتبات آنها بحث آنها بر سر کتاب «آیشمن در اورشلیم» آرنت است. شویلم به شدت با تصویر آرنت از آدولف آیشمن و «ابتذال شر» آرنت مخالف بود. این اختلاف در نهایت منجر به گسست هرچه بیشتر در روابط آنها شد. در نهایت، قابل ذکر است که این کتاب آینه‌ای برای دیدن زندگانی این دو شخص را نیز در بر دارد.