پائول انگلمن درست در زمانی که ویتگنشتاین مشغول نوشتن Tractatus Logico-Philosophicus خود بود، دوست و شاگرد ویتگنشتاین بود. او ابتدا تصویری از شخصیت جذاب و جدی ویتگنشتاین جوان ارائه می دهد. سپس دو فصل به مسائل مذهبی و سلیقه های ادبی و موسیقی ویتگنشتاین می پردازد. در فصل 4، انگلمان به تراکتاتوس می پردازد، و استدلال می کند که توجه بیش از حد به بخش منطقی کار، به قیمت تمام شدن باور پوچ گرایانه ویتگنشتاین در بیان ناپذیری «بالاتر»، معطوف شده است. عکس‌العمل‌های او نسبت به پیشگفتار راسل و ارتباط بعدی‌اش با موریتز شلیک، نور ارزشمند جدیدی را نشان می‌دهد. فصل های آخر شرحی از خانواده ویتگنشتاین ارائه می دهد و او را با دو تن از ارواح برجسته وین، کارل کراوس و آدولف لوس مقایسه می کند. حدود 50 نامه از ویتگنشتاین وجود دارد. و شرح مختصری از انگلمان توسط یکی از دوستان، و گزارش خود او از دلایل انتشار، به عنوان پیشگفتار استفاده می شود. برخی از پاورقی ها و یک ضمیمه اضافی توسط B.F. McGuinness ارائه شده است.
کتاب نامه های لودویگ ویتگنشتاین
سیب سرخ
پائول انگلمان
