"فیروزشاهنامه: دنبالهی دارابنامه براساس روایت محمد بیغمی"، اثری شاخص از ادبیات کهن فارسی است که با کوشش پژوهشگران برجسته، "ایرج افشار" و "مهران افشاری"، گردآوری و تصحیح شده است. این کتاب که دنبالهای بر دارابنامه به شمار میرود، به عنوان یک گنجینهی ارزشمند در حوزهی داستانهای پهلوانی و شاهانه ایران شناخته میشود. "فیروزشاهنامه" بخشی از سنت داستانسرایی ایران باستان است که در ادبیات عامه و متون حماسی جایگاهی برجسته دارد. این اثر، زندگی و دلاوریهای فیروزشاه، فرزند داراب را روایت میکند و در ادامه داستانهای دارابنامه نوشته محمد بیغمی قرار میگیرد. فضای داستان، ایران پیش از اسلام را به تصویر میکشد و با عناصر پهلوانی و شاهنامهوار ترکیب شده است. محمد بیغمی، نویسندهی اصلی این اثر، از چهرههای کمتر شناختهشدهی ادبیات فارسی است. او با بهرهگیری از داستانهای عامیانه و ترکیب آن با عناصر حماسی و تاریخی، اثری خلق کرده که نهتنها سرگرمکننده است، بلکه بهعنوان سندی از باورها، ارزشها و فرهنگ ایرانی شناخته میشود."فیروزشاهنامه" در کنار شاهنامهی فردوسی و سایر آثار حماسی فارسی، به بازنمایی قدرت، شجاعت و عدالت در شخصیت قهرمانان میپردازد. این اثر نهتنها از نظر داستانی اهمیت دارد، بلکه به دلیل ساختار زبانی و استفاده از سبک ادبیات کهن، مورد توجه پژوهشگران زبان و ادبیات فارسی است. "فیروزشاهنامه" از چند بخش اصلی تشکیل شده است که هر کدام داستانهای مرتبط به زندگی و پهلوانیهای فیروزشاه را بیان میکنند. روایتها اغلب با درونمایهای از حماسه و خیالپردازی همراه هستند و در فضایی شگفتانگیز به تصویر کشیده شدهاند. داستانها بهگونهای تدوین شدهاند که هر بخش، مستقل از بخش دیگر، جذاب و آموزنده باشد، اما در کل، یک روایت یکپارچه را تشکیل میدهند. فیروزشاهنامه اثری است که با کوشش ایرج افشار و مهران افشاری، از دل تاریخ و ادبیات کهن بیرون کشیده شده و با دقت و ظرافت تصحیح شده است. این کتاب نهتنها از نظر پژوهشی و تاریخی اهمیت دارد، بلکه برای علاقهمندان به داستانهای پهلوانی و شاهانه، تجربهای جذاب و بینظیر خواهد بود. انتشار این اثر، گامی بزرگ در حفظ و معرفی میراث فرهنگی و ادبی ایران است و آن را به یکی از آثار ماندگار در ادبیات فارسی تبدیل کرده است.
درباره محمدبن احمد بیغمی
بیغَمی، محمد بن احمد طاهری (یا طامری)، مشهور به بیغمی از قصهپردازان و راویان سدۀ ۹ق/۱۵م میباشد.