بیژن بیجاری متولد ۱۳۳۰ اصفهان، از نویسندههای نسل سوم داستاننویسی معاصر ایران به دلیل زبان پاکیزه و خلق دنیایی سیال و جاری و توجه به زیرساخت روانشناختی شخصیتهای داستانهایش و در عین نگاه ویژهاش به مرگ، چهرهای متفاوت و شناخته شده در این عرصه است.داستانهایش از سال ۱۳۵۱ در مجلاتی چون فردوسی و نگین و بعدها در مجلات آدینه و دنیای سخن و تکاپو و کلک و ... منتشر شدند.بیجاری از سال ۱۳۷۷ از ایران مهاجرت کرده و در ایران زندگی نمیکند.