کتاب تماشای یک رویای تباه شده

نه من برای سایه ام نمی نویسم، من می خواهم خودم را بنویسم. داستانی برای خودم و در مرحله ی بعد- احتمالا برای یکی دو خواننده ی دیگر- بی گمان اگر من نیز مطمئن باشم همه ی داستان من، کاری را که یک سطر از نوشته ی هدایت با من کرد،با خواننده ای -به غیر از آن خواننده که خودم توضیح دادم- خواهد کرد و آنچنان تغییری را در روحیه ی او بوجود خواهد آورد، بله من نیز همچون هدایت، تردیدی در انتشار آن به خودم راه نخواهم داد. هدایت بعد از خلق آن شاهکار ادبی که در آغاز به یقین با انگیزه ای بسیار شخصی و خصوصی، شکل گرفت- و نه به قصد نوشتن یک داستان یا خلق یک اثر ادبی جهانی- فقط لحظه ای به چاپش رضا داده یا برای چاپش اصرار ورزیده و تلاش کرده، که مطمئن شده، آن اثر، یا مثلا حتا سطری از آن، باعث فلاح، رستگاری یا حداقل دمیدن کورسوی امیدی در یک زندگی سراسر تاریک خواهد شد.