کتاب ریشه کن

مهم نیست مردم خارج از دره ی ما چه داستان هایی سرهم می کنند. اژدهای ما دخترانی را که می برد، نمی خورد. گاهی این داستان ها را از زبان مسافران می شنویم. آن ها طوری حرف می زنند، گویی او یک اژدهای واقعی است و ما دخترها را قربانی می کنیم. معلوم است که این حقیقت ندارد!

اگر قرار بود او هر ده سال یک بار یکی از دختران را بخورد، پدرانمان علیه او قیام می کردند. او از ما در برابر جنگل محافظت می کند و ما قدردانش هستیم؛ اما نه آنقدر که کسی را قربانی کنیم.

جنگل در بهار مکانی متفاوت با زمستان بود. حس زنده شدن و بیدار شدن داشت. به محض این که اولین سایه ی درختان با من تماس پیدا کرد، پوستم در اثر حس کردن چشمانی تماشاگر در اطرافمان لرزید.