کتاب تاریخ جنگهای صلیبی (3جلدی)

مقدس در انجمن نشسته بود. سران سپاه که شوربختی اخیر امید را یکسره از آنها گرفته بود، معتقد به ترک محاصره بودند. لیکن بعطریق و ریموند لوپویی، پیشوای میهمان نوازان، شاه را به ادامه جنگ تشویق کردند. سحر کلام آن دو دیگران را نیز به شور افکند و حمله با سرسختی بیشتر از سر گرفته شد. در نوزدهم ماه اوت، بعد از آنکه حصار بیرحمانه درهم کوبیده شد، مدافعان تصمیم به ترک مقاومت گرفتند، مشروط بر آنکه به تمام اهالی زینهار داده شود تا با اموال منقول خویش به هرکجا که می خواستند کوچ کنند.

سرپرستی عسقلان به آمالریک برادر شاه و کنت فعلی یافا داده شد، مسجد جامع کلیسای جامع پول قدیس نامیده شد و بطریق اورشلیم از کشیشان زیردست خویش مردی را به نام ابسالم به اسقفی آن گماشت. بعدها ژرارد اسقف بیت لحم از رم فرمانی گرفت که به موجب آن عسقلان در قلمرو او آمد. تسخیر عسقلان آخرین فتح نمایان سلاطین اورشلیم بود و نام ایشان را به ذروة اعتلا برآورد. تسخیر شهری، که معروف به عروس شام بود، که آوازه آن در همه جا پیچید.

چه با آنکه این قلعه پایگاهی بود برای ترکتازی های ناچیز در ملک مسیحیان، دولت مصر دیگر آن دشمن قهار دیرین ثبود که از او برای فرنگان به راستی خطری به وجود آورد، ولی حال که مسیحیان بر عسقلان دست یافته بودند، ماجراهای خطرناک کنار نیل دام های بزرگ بر سر راهشان می تسترد و بسا که همین دلیل بود که نور الدین، این زمامدار دوراندیش را برانگیخت تا آنها را به حال خود گذارد.