کتابی تامل برانگیز و فکورانه.
الیویه روآ ، محقق برجسته ادیان معاصر ، کتابی با وضوح و خردمندی حیرت انگیز نگاشته است
این پیام نگران کننده این کتاب خارق العاده - که سکولاریسم ممکن است بهترین دوست بنیادگرایی دینی باشد - ارزش دارد که آن را بسیار جدی بگیرید.
روابط میان دین و فرهنگ جدید نیست؛ همان طور که جهانی شدن موضوع تازه ای نیست. تاریخ پیش از این دوره هایی را با حضور پررنگ فرهنگ ها و جوامع معین شناخته شده زیسته است. ولی ناگهان ساختارهای ارتباطی نوین، بازار و سلطه ی سیاسی از گرد راه رسیدند و زمان آن دوره ها نیز به سر آمد. عوامل مذکور دست به دست یکدیگر داده و روند فرهنگ زدایی را به راه انداختند. این روند پیچیده تر از آن است که بتوان آن را در ذوب شدن خرده فرهنگ ها در فرهنگ غالب خلاصه کرد، فرهنگ غالبی که براساس ویژگی جهان شمولی بازسازی شده است. امپراتوری روم و دوره های مختلف استعمار (از اکتشاف بزرگ گرفته تا امپریالیسم پیروز قرن نوزدهم نمونه هایی از تلاش برای تحقق جهانی شدن در گذشته محسوب می شوند.
تکامل جهانی شدن در عصر حاضر آن را از آنچه که بیان شد فراتر برده است، جهانی شدن برای رسیدن به هدف خود دست به سازماندهی زده و تا آنجا که ممکن است از تمام عوامل یاری رسان و به ویژه عامل قلمروزدایی یاری می گیرد. او از عاملی تازه نفس کمک می گیرد، از جداسازی بی وقفه میان ادیان، قلمروها، جوامع و دولت ها؛ امری که خودمختاری و استقلال هرچه بیشتر را برای دین به ارمغان می آورد. همان طور که دیدیم تمام ادیان به میزان یکسان از ویژگی جهان شمولی برخوردار نیستند. مثلا مذهب انجیلی در سراسر جهان ریشه دوانده است.