کتاب جادوگران 1 (بخش اول)

کوئنتین یکی از شعبده هایش را انجام داد. کسی متوجهش نشد. سه نفری در آن سرما با هم روی پیاده روی ناهموار کنار خیابان راه می رفتند؛ جیمز، جولیا و کوئنتین. جیمز و جولیا دست هم را گرفته بودند. حالا دیگر اینطور شده بود. پیاده رو زیاد عریض نبود، برای همین کوئنتین مثل بچه های اخمو پشت سر آن دو راه می رفت. ترجیح می داد فقط او باشد و جولیا یا فقط خودش؛ اما نمی شد هم خدا را داشته باشد هم خرما را. حداقل از اوضاع فعلی که همین را می شد برداشت کرد.

کوئنتین لاغر بود و قدبلند اما از روی عادت قوز می کرد، جوری که انگار سعی داشت در برابر باد ناشناخته ای که از آسمان می وزید، دوام بیاورد؛ بادی که قرار بود پیش از همه قدبلندها را هدف قرار دهد.