«فرهاد کشوری» اهل خوزستان، از نویسندگان باسابقهی داستان و رمان ایرانیست که آثار فراوانی از او به چاپ رسیده است. رمان «مردگان جزیرهی موریس» در دورهی سیزدهم و چهاردهم جشنوارهی مهرگان ادب بهعنوان رمان برگزیده انتخاب شده، همچنین نام او در دو دوره وارد فهرست کاندیدای نهایی جایزهی هوشنگ گلشیری شده است. کشوری با اسلوب و روش خاصی که در نوشتن دارد، تمام این سالها توانسته است مخاطبان ثابت خود را در فضای ادبیات داستانی ایران پیدا کند. استفاده از فضاهای رئال و در بعضی موارد حادثهای، همچنین خلق روایتهای بدیع و بکر از مؤلفههای بارز داستاننویسی این نویسندهی باسابقهی کشور ماست.
دست هارا از کف پنجره برداشت و سنگینی اش را روی پاهای سستش انداخت. نگاهش را از در بسته ی حیاط گرفت و به درخت زیتون خیره شد و بعد، چند لحظه ای به دیوار تاریک آن سوی باغچه نگاه کرد. پرده را کشید و رفت روی تشک نشست. شانه هارا به خنکای دیوار داد. عرق تنش خشک شده بود. دستش را توی تاریکی جلو برد و کشید روی تشک، لبه ی پتو را گرفت و تا روی سینه کشید: «نصف قرص نخورم؟ … نه، فقط صبح و شب، حالا که نصفه شبه. کوپ کوپ دل امونم نمی ده. خواب بوده. ترس نداره… پس چرا پاهام می لرزه؟ اسب سیاه پوش چرا؟ پیغام تراب چه بود؟ اگر خواب عروسی ببینی بده، نه عزا. تازه خواب زن چپه. هرچه ببینی برعکس می شه. چه دلی داری خسرو؟ بی خبر رفتی و هول و ولا انداختی به جونم و انتظار به چشم هام. ساعت چنده؟»