کتاب عصب کشی

«عصب‌کشی» رمانی از محمد هاشم اکبریانی است. او در این رمان به سراغ شحصیتی عجیب رفته است. نام شخصیت اصلی اصغر است؛ نامی معمولی که در تضاد با شخصیت عجیب و اسطوره‌ای او است. همین شاید نشانگر وجهی از ما انسان‌های معمولی باشد که در مقاطعی از زندگی و یا با بحران‌هایی که برای‌مان پیش می‌آید به همان تصمیمی برسیم که اصغر در این رمان رسیده است.
اصغر جوانی است که از جایی به بعد تصمیم می‌گیرد سکوت کند و اصلا حرف نزند. اکبریانی نویسنده‌ی کتاب با اشاره به این‌ نکته که خودش آدم درونگرایی است و ارتباط چندانی با دیگران ندارد، درباره‌ی شخصیت اصغر در رمانش می‌گوید؛ این شخصیت صد در صد آینه‌ی من نیست. او با هیچکس حرف نمی‌زند و از سال سوم دبیرستان تصمیم می‌گیرد با کسی حرف نزند. او فقط روبروی آینه و با خودش حرف می‌زند. اصغر دچار نوعی خودشیفتگی نیز هست. این خودشیفتگی پیش از سوم دبیرستان هم در او وجود داشته است و در رفتارش با معلم و همکلاسی‌هایش دیده می‌شود.
اصغر شخصیتی است که علیرغم این سکوت با دنیای اطرافش در ستیز است. او با هر چیزی که او را به دنیای اطرافش وصل می‌کند، سر ستیز دارد؛ روزنامه، تلویزیون و رادیو. او کمتر سوار تاکسی می‌شود تا مجبور نباشد حرف بزند. موقع خرید نیز پول را طوری به فروشنده می‌دهد که نیاز به حرف زدن نباشد. این روزه‌ی سکوت، به اصغر شخصیتی اسطوره‌گون می‌دهد. او با رفتار متفاوتش علیه هنجارهای معمول جامعه، خانواده و مدرسه شورش می‌کند. اصغر به هیچ‌کدام از قواعد معمول زندگی امروز تن نمی‌دهد. او حتی وقتی پدر و مادرش می‌میرند بر سر جنازه‌های آن‌ها حاضر نمی‌شود. او فقط می‌خورد و می‌خوابد و با خودش زندگی می‌کند و فقط وقتی حرف می‌زند که مقابل آینه است و از خودش می‌گوید و خودش را تحسین می‌کند.
«عصب‌کشی» بر خلاف آثار قبلی اکبریانی که وجهی سورئالیستی دارند، واقع‌گرایانه و رئالیستی است. هر چند جهان داستان ممکن است با جهان واقعی بسیار متفاوت باشد. بنابراین وجه رئالیستی این رمان را باید با منطق داستانی آن سنجید و نه با منطق جهان بیرونی.
داستان را یک راوی سوم شخص روایت می‌کند اما نکته‌ی مهم در باره نوع روایت این است که زبان کاملا شکسته و محاوره‌ای است. این نوع زبان به این دلیل انتخاب شده است که فردی قصه‌گو ماجرا را تعریف می‌کند، یعنی یک نفر روبروی کس دیگری نشسته است و قصه می‌گوید. از این نظر شاید بتوان نوع روایت را برگرفته از روایت هزار و یکشب دانست که به شیوه‌ای مدرن و امروزی روایت می‌شود.
«عصب‌کشی» رمانی خواندنی است که شخصیت اصلی آن همیشه در یاد خواننده می‌ماند و این ویژگی بسیار مهمی است و در واقع یکی از ویژگی‌های رمان‌های بزرگ است.