کتاب ژن، تاریخ خودمانی

روزی در اواخر بهار سال ۱۸۵۰، مندل، مشتاقانه در جلسه ی امتحان کتبی مخصوص آموزگاران، که در شهر برون برگزار می شد، حضور پیدا کرد، اما مردود شد، و نمره اش، به خصوص در امتحان زمین شناسی، تا سطح قبولی فاصله ی زیادی داشت. ممتحن او، ضمن تقبیه کیفیت نوشتاری مندل، این گونه اظهار نظر کرد، «خشک، نامفهوم، مه آلود و مبهم.» روز بیستم ژوئیه، در بحبوحه ی گرمای خفقان آور اطریش، مندل برای شرکت در بخش شفاهی امتحان به شهر وین رفت، و روز شانزدهم اوت در جلسه ی امتحان حاضر شد. این بار، نتیجه ی حاصل، به خصوص در رشته ی زیست شناسی، | حتا بدتر از امتحان کتبی بود. وقتی از او خواستند پستانداران را طبقه بندی کند، شرح ناقص و مضحکی ارائه داد گروهی را حذف کرده بود، گروه دیگری را از خودش درآورده بود، کانگورو را با سگ آبی در یک گروه، وخوک و فیل را هم در گروه دیگری، همسان دیده بود. مندل این بار هم نتوانست به نمره ی قبولی برسد و مردود شد.

در ماه اوت، مندل با در دست داشتن کارنامه ی امتحانش به برنو بازگشت. رأی ممتحنان روشن و شفاف بود: اگر قرار باشد به او اجازه ی تدریس داده شود، باید در زمینه ی علوم طبیعی آموزش هایی به مراتب پیشرفته تر از آنچه که در کتابخانه ی کلیسا و باغچه ی دیوارکشیده اش در دسترس وی بود، ببیند و دوباره در امتحان ویژه شرکت کند. بر این اساس، مندل درخواستی به منظور دریافت پذیرش در رشته ی علوم طبیعی برای دانشگاه وین ارسال کرد. این بار هم با پادرمیانی اسقف اعظم و نوشتن چندین سفارش نامه، راه برای مندل باز شد و او در رشته ی زیست شناسی دانشگاه وین پذیرفته شد.